Uit dit onderzoek is inderdaad gebleken dat er fouten en gaten vastgesteld worden vanaf het slachten van de runderen. Dit betekent niet noodzakelijk dat er fraudepraktijken toegepast worden, maar dat de lijn van traceerbaarheid niet steeds kan doorgetrokken worden tot het vlees in de winkelrekken. Het is de bedoeling dat deze toets meer klaarheid geeft over de zwakke punten van het systeem en dat uiteindelijk maatregelen genomen worden om de traceerbaarheid te kunnen doortrekken tot het verkooppunt. Het is heel jammer dat tegenstanders van het Belbeef het label proberen onderuit te halen met foutieve en uit de context-gehaalde berichtgeving.
Het is ook heel jammer dat het terug de veehouders zijn die voor de zoveelste keer te kampen krijgen met imagoschade, daar waar op het niveau van de rundveebedrijven zelf de kwaliteitsborging optimaal verloopt.
Van de kant van de Belgische veehouderij is er natuurlijk een grote verontwaardiging omdat er nog teveel gaten zitten in het systeem, daar waar zijzelf zoveel moeite doen om met alles in orde te zijn. Maar het systeem werkt maar zo goed als de zwakste schakel. Dus moeten àlle schakels op hetzelfde niveau zitten en daar moet dringend verder aan gewerkt worden.
Het is duidelijk dat het Belbeef-label moet in staat zijn om de consument voldoende vertrouwen te geven in het Belgisch rundvlees qua herkomst, qua voedselveiligheid, qua dierenwelzijn, qua kwaliteit. Het is een uniek systeem dat fel in contrast staat met het ingevoerde vlees waar nauwelijks garanties tegenover staan. Het aspect traceerbaarheid moet daarom onverkort de leidraad zijn binnen gans de Belbeef-kwaliteitsgarantie. De veehouders kunnen er alleen maar wel bij varen.
