Papierwerk soms belangrijker dan de stiel zelve

Het was in 2020 verre van een boerenjaar voor Mieke Aertsen, drijvende kracht achter een melkveebedrijf én ijssalon Het Boerenijsje in Loenhout. Vooral dat laatste zag door de coronacrisis veel inkomsten verloren gaan. “We hebben recent voor de feestdagen wat ijsstronken en desserten kunnen verkopen, en klanten kunnen ook via take-away bij ons terecht”, vertelt Mieke. “Maar zo’n take-away compenseert totaal niet de inkomsten die je anders zou gehad hebben. Die bedragen zijn niet te vergelijken. Om een uitweg te zoeken, zijn we ons meer gaan toespitsen op leveren aan supermarkten. Een goed idee, want die verkoop is echt aan het boomen. Mensen kopen graag lokale producten.”

Hoewel het een familiebedrijf is, is Mieke de drijvende kracht. “Ik heb de leiding over de twee entiteiten”, klinkt het. “Mijn vader is ook nog actief en we werken goed samen, maar ik zet wel de lijnen uit voor de toekomst.” Nochtans zag het er tot 2015 heel anders uit. “Tot dan was mijn moeder nog actief op de boerderij. Zij deed alles rond het ijs, mijn vader deed de boerderij en ik zou mee met hem gaan boeren. Na de scheiding zette mijn moeder een streep onder haar bijdragen op de boerderij, waardoor we een manier moesten zoeken om alle werk gedaan te krijgen. Aangezien ik hier toekomstplannen had, was het logisch dat ik taken op mij zou nemen. De boerderij had ik al in de vingers, het ijssalon niet. Maar al zoekende kwam dat in orde.”

Mieke moet een bezige bij zijn om het werk gedaan te krijgen. “De boerderij en het ijssalon combineren is niet altijd evident omdat piekperiodes soms samenvallen. Net op het moment dat de lente en het mooie weer aanbreken, willen veel mensen een ijsje eten. Maar het veld moet dan ook in orde gebracht worden. Gelukkig duurt die zware periode niet al te lang.”

Veel tijd op de boerderij gaat niet op aan landbewerking of dieren, maar aan papierwerk. “Dat lijkt nog belangrijker dan het boeren”, zegt Mieke. “Als je papieren niet in orde zijn, kunnen ze op allerlei manieren aan je inkomen zitten. We hadden onlangs weer een controle. Men loopt een half uur door de stal, maar buigt zich 3,5 uur over de administratieve zaken. Alle regeltjes die je moet naleven zijn veel strenger dan in de rest van Europa en vragen veel tijd en energie, maar je krijgt er amper iets voor in de plaats. Uiteraard wil je boer zijn om met dieren bezig te kunnen zijn, en niet met papieren. Dan was ik beter boekhouder geworden. Ik ben heel graag met koeien bezig. Daar ligt echt mijn hart. We hebben 85 melkkoeien en zestig stuks jongvee. We zijn nu een kleinschalig melkveebedrijf maar onze vergunning voor een nieuwe koeienstal is rond.”

Samenwerken met familie heeft volgens Mieke zowel plus- als minpunten. “Als wij aan tafel zitten om te eten sluipt het werk onvermijdelijk weer in onze gesprekken. Maar als ik eens een slechte dag heb en een beetje bot reageer tegen mijn vader of zus, is zoiets ook weer snel vergeten. Zulke zaken zijn anders als je uitvliegt tegen een personeelslid.” Volgens de makers van Boerenjaar durft het soms botsen tussen Mieke en haar vader. “Ja, maar dat komt omdat we elk in een andere fase van het leven staan. Hij bolt uit richting pensioen en veel zaken zijn voor hem goed zoals ze zijn. Ik ben een starter en denk ook aan de toekomst. Daarom wil ik eigen accenten leggen.”

Tijdens haar werk krijgt Mieke hulp van zus Sofie. “Emotioneel gezien staat het bedrijf bij mij op één. Bij mijn zus niet. Maar zij doet er wel alles aan om dit project te doen slagen en steekt zowel met de administratie als met de ijstaarten een handje toe.”

Hoewel het bedrijf erg belangrijk, eist sinds enige tijd ook vriendin Eva haar plek op. “Ze begrijpt dat ik best lange dagen werk omdat het arbeidsintensief is. Maar we hebben ook de luxe om er al eens op uit te trekken en echte qualitytime te hebben. Ik bedoel dan uitstapjes, niet thuis samen de was en plas doen. (lacht) Ach, het komt erop neer om een gulden middenweg tussen werk en privé te vinden.”

Boerenjaar, Vier, vanaf dinsdag 5/1 om 20.35u