|
|
| 19 dec 2017 |
14:46 |
|
Vis en vloot in balans?
Is er een evenwicht tussen wat de Belgische vloot kan vangen, en de hoeveelheid beschikbare vis? Om op die vraag vanuit Europa te kunnen antwoorden stellen ILVO en het Departement Landbouw en Visserij een vlootrapport op. Bij een onbalans, bijvoorbeeld bij te weinig vis of teveel motorvermogen, kunnen maatregelen overwogen worden om die balans te herstellen.
|
Het Gemeenschappelijk Visserij Beleid stipuleert dat elke lidstaat een jaarlijks overzicht moet voorzien over de vloot, quota, vangsten, visserijmethoden en visserijactiviteit. Dat is nodig in het kader van aanpassingen aan en het beheer van de vangstcapaciteit (artikel 22 van de Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2013). Dit rapport omschrijft namelijk het evenwicht tussen de vangstcapaciteit en vangstmogelijkheden, met andere woorden tussen wat we kunnen vangen met het aantal vaartuigen en het motorvermogen binnen de Belgische vloot, en de hoeveelheid beschikbare vis binnen de randvoorwaarden van beperkende maatregelen zoals quota, aantal visdagen en (tijdelijk) gesloten gebieden.
Beide factoren worden beschreven aan de hand van economische en biologische indicatoren, zoals aantal vaartuigen, benutting van de quota, aanvoer in binnenlandse en buitenlandse havens, en vangsten per zeedag.
ILVO compileert en analyseert de gegevens over de staat van de visbestanden, vangsten en aanvoer, en biedt ondersteuning bij de interpretatie van de analyses. De gebruikte methodieken om de berekeningen uit te voeren, worden door een groep van Europese experten bepaald en zijn conform de Europese vereisten (EC-JRC / Europese Commissie – Joint Research Center en STECF / Scientific, Technical and Economic Committee for Fisheries).
Het eindrapport, opgemaakt door het Departement. Landbouw en Visserij, wordt ingediend bij STECF die een kwaliteitscontrole en analyse van het aangeleverd rapport maakt. Indien de vloot in onbalans is, wordt door het Departement. een “Actieplan” opgemaakt met maatregelen die de vloot opnieuw in balans moeten brengen. Dergelijke maatregelen kunnen zowel van economische als biologische aard zijn, zoals bijvoorbeeld een beperking in het aantal zeedagen, een verbod op de vangst van een bepaalde soort, of een aanpassing van de minimumlengte van een vissoort.
|
|
|
|
