Vandaag is er op een totale oppervlakte van 14.550 hectare die bestemd is als bosgebied nog geen bos aangeplant. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Omgeving Demir op de schriftelijke vraag nummer 414 van Vlaamse volksvertegenwoordiger Stijn De Roo (CD&V).
Tegen 2030 moet er volgens het regeerakkoord 10.000 hectare bos bij komen.
Op de schriftelijke vraag nr 276 van de Roo antwoordde minister van Landbouw Hilde Crevits:
“1-Wanneer de nodige gronden ruim ter beschikking zijn op het grondgebied van gemeenten moet getracht worden om in eerste instantie een zone-eigen invulling te geven aan deze gronden door bijkomende bossen hier te planten.
2-De compensatieregeling voor herbevestigd agrarisch gebied op basis van omzendbrief RO/2010/01 betreffende het ‘Ruimtelijk beleid binnen de agrarische gebieden waarvoor de bestaande plannen van aanleg en ruimtelijke uitvoeringsplannen herbevestigd zijn’ en de beslissing van de Vlaamse Regering van 3 juni 2005 zijn enkel van toepassing op planologische initiatieven.
3-Vanuit het Departement Landbouw en Visserij wordt er op dit moment een niet bindend advies geformuleerd voor bebossing in herbevestigd agrarisch gebied.”
De Roo onderschrijft uiteraard de doelstellingen van het regeerakkoord, maar hij vindt het planologisch logischer om bij prioriteit bossen aan te planten in bosgebied en niet in herbevestigde agrarische gebieden.
Daarom stelde hij in de commissievergadering van het Vlaams parlement een aantal bijkomende vragen over dit onderwerp aan Vlaams minister van Landbouw Hilde Crevits (CD&V), waarop de minister antwoordde: “IIk heb vandaag geen actief overzicht over hoe lokale besturen aanplanten. Daar is ook geen actief toezicht op. Het is wel mogelijk om in het kader van de openbaarheid van bestuur informatie te vragen over het gemeentelijk of stedelijk patrimonium en het aanplanten van bossen.
De afbakening van het herbevestigd agrarisch gebied is in de eerste plaats gebeurd om de agrarische bestemming op lange termijn vast te leggen. Maar een agrarische bestemming zorgt niet per definitie voor een bescherming van het landbouwgebruik en de vruchtbare gronden in deze gebieden. Een compensatie afdwingen louter op basis van een afbakening, lijkt me weinig zinvol. Er moeten zeker ook andere elementen zoals de fysische kenmerken van het perceel mee in de weegschaal worden gelegd. Hoe dan ook is het logisch dat de bebossing in herbevestigd agrarisch gebied beperkt wordt tot die percelen die minder interessant zijn voor landbouwgebruik en toch een meerwaarde voor natuur kunnen betekenen. Maar het is op zich niet verboden in de huidige regelgeving.
Enkel een bindend advies voor bebossingen in herbevestigd agrarisch gebied zorgt niet voor een volledige bescherming van het HAG. Zo zijn er nog tal van andere initiatieven die het agrarisch gebied, en dus ook het herbevestigd agrarisch gebied aantasten. Denk maar aan zonevreemde functiewijzigingen, basisrechten zonevreemde constructies of woningen enzovoort.
We moeten nadenken over het voorkomen van bijkomende zonevreemde aantasting van heel het agrarisch gebied. Op bepaalde plaatsen zou dit, gezien de ruimtelijke ligging, wel nog beperkt mogelijk kunnen zijn. Op andere plaatsen moet de kaart van de zone-eigen invulling van het agrarisch gebied duidelijk worden getrokken. Het ruimtelijk beleid behoort echter tot de bevoegdheid van minister Demir. Ik zal echter sowieso contact met haar opnemen om de oefening inzake toegelaten zonevreemde functiewijzigingen die enkele jaren geleden ambtelijk is opgestart, opnieuw op te nemen.”
De Roo besluit: “Het is belangrijk vanuit het departement voldoende druk te zetten om de waarde van de afgebakende gebieden blijvend te benadrukken.
HAG geeft inderdaad geen garantie op het effectieve landbouwgebruik. Maar uit de kaart van het herbevestigd agrarisch gebied blijkt dat daar de kern van de landbouwactiviteit zit. Gemeenten kunnen daar niet zomaar losjes mee omspringen, zeker niet wanneer zij in hun ruimtelijke bestemming ‘bos’ nog een aantal mogelijkheden hebben voor bebossing.
Ik hoop dat het statuut van het herbevestigd agrarisch gebied in de toekomst behouden kan blijven en dat het ook blijft dienen waarvoor het prioritair voorzien is, namelijk voor landbouwgebruik.”
