De KU Leuven berekende de koolstofvoetafdruk van Vlaamse melk aan de hand van een levenscyclusanalyse op basis van data uit 2019 die door verschillende actoren in de keten beschikbaar werden gemaakt.
De eerste berekening van de koolstofvoetafdruk van Vlaamse melk gaat terug tot het jaar 2000, en werd sindsdien op regelmatige basis herhaald waardoor de KU Leuven in staat is om de trend in kaart te brengen. Vorige berekeningen gebeurden door ERM en Universiteit Gent op marktdata uit 2000, 2009, 2014; de studie uit 2009 is ter beschikking als Bracquené et al. (2011). Voor elke vorige studie actualiseerden de onderzoekers van de KU Leuven waar nodig de onderzoeksdata: dit bevat ook een (retroactieve) actualisering van de technische berekeningen in verband met de CO2-emissies. Wanneer de CO2-emissie van een ingrediënt bijvoorbeeld vroeger niet en nu wel bekend is dan werd dat nu toegevoegd (Van Mierlo et al., 2020).
De resultaten van de berekeningen van de koolstofvoetafdruk bedragen 1,32 kg CO2-equivalent per gemiddelde liter melk die de boerderij verlaat in 2000, 1,10 kg CO2 in 2009, 0,98 kg CO2 in 2014 en uiteindelijk 0,93 kg CO2-equivalent per gemiddelde liter melk die de boerderij verlaatin 2019. Dit betekent een totale daling van de emissie-impact van 30% in de laatste twintig jaar.
“Het is duidelijk dat de inspanningen van de melkveehouders om de efficiëntie en duurzaamheid op hun bedrijf te verbeteren hun vruchten afwerpen en onze voetafdruk verkleinen”, zegt Renaat Debergh, afgevaardigd bestuurder van BCZ. “Om die reden behoort onze zuivel ook tot de absolute wereldtop.”
“Om de cijfers iets meer in context te plaatsen: de koolstofvoetafdruk van een liter melk wereldwijd is 3.2 kg CO2 equivalent”. verduidelijkt professor Annemie Geeraerd van het Departement Biosystemen, MeBioS division, Sustainability in the Agri-Food chain group van de KU Leuven.
Deze verdere daling van de koolstofvoetadruk van Vlaamse melk is het resultaat van een aantal factoren. Enerzijds steeg de productie per koe, door nauwere afstemming van het voeder op de koe, verbeterde genetica, bredere inzet op preventie van dierziekten etc. Anderzijds wordt er binnen de voeding van de koe steeds meer gefocust op circulariteit, door benutting van restproducten uit de voedingsindustrie (zoals perspulp, bierdraf en koolzaadschroot).
“Als sector zijn er al heel wat stappen gezet, maar het is uiterst belangrijk om inspanningen te blijven leveren. Zo zal via individuele opvolging en advisering en de uitrol van extra maatregelen in het kader van het klimaatconvenant enterische emissies getracht worden de voetadruk van Vlaamse melk nog verder te verkleinen”, besluit Renaat Debergh.
