Parlementaire vragen over de Europese Natuurherstelwet

De heer Pieters heeft het woord.

Minister, Europees commissaris Timmermans lijkt wel een ridder op een wit paard, of stilaan eerder op een Don Quichot die de natuur in alle Europese lidstaten wil redden ten koste van alles. De man verliest hierbij stilaan alle realiteitszin. Dat hoeft geen betoog, denk ik, als we hem horen. Het recente stikstofdebacle beperkte reeds de toekomstmogelijkheid van een groot aantal Vlaamse bedrijven. Nu komt daar ook nog eens een nieuwe Europese Natuurherstelwet boven op. Zelfs na de bijsturing van de ontwerptekst tijdens de Europese ministerraad van gisteren, legt deze nieuwe Natuurherstelwet een hypotheek op de verdere ontwikkelingsmogelijkheden van onze Vlaamse landbouw, industrie en bouwsector.

U hebt hier vorige week nog verkondigd dat wij in België een gezamenlijk akkoord hebben met de andere gewesten. U was daar fier op. Ik heb toen nog aangegeven dat we dachten dat u het licht gezien had toen u de Natuurherstelwet een beetje in de hoek duwde. Maar dat was nog niet alles, want eigenlijk slaat u toch een beetje een belabberd figuur. U hebt hier immers verkondigd: “Hoera, we hebben een Belgisch standpunt!” U wilde dat gaan verkondigen op Europees niveau, maar helaas had u er niet op gerekend dat u zelfs op het Vlaamse niveau geen akkoord had.

Hoe komt het dat u op Vlaams niveau geen akkoord hebt, terwijl u toch op federaal niveau zei dat alles in kannen en kruiken was?

De heer Tobback heeft het woord.

Minister, het is inderdaad een beetje een raar schouwspel, en ik heb het niet over de vlag. U zou niet naar Raadsvergaderingen gaan als u daar geen standpunt kon innemen. Dat is altijd uw grote motto geweest. Dan gaat u naar de Raad over de Natuurherstelwet en dan kunt u geen standpunt innemen, deze keer niet door de schuld van de andere regeringen, door het feit dat niet iedereen mee wil, maar eigenlijk in de eerste plaats omdat uw eigen regering zich voor de zoveelste keer in een moeras van onenigheid heeft vastgereden, wel met een schoon vlagje in hun handen allemaal.

Dat fenomeen in de Vlaamse Regering is eigenlijk bizar, want eigenlijk zegt de Natuurherstelwet in grote mate precies hetzelfde als het Vlaams regeerakkoord, namelijk dat als we de hele klimaatverandering leefbaar willen houden voor onszelf, er dan natuurlijk ook oplossingen zijn, in de eerste plaats niet alleen de efficiëntste maar vooral ook de goedkoopste.

Het is vandaag code oranje, en misschien zelfs code rood wat onweren en wateroverlast betreft. Als we die niet allemaal in onze woonkamer willen, dan zijn overstromingsgebieden nu, en in bijzonder natte winters de goedkoopste, simpelste, zekerste oplossing. Als het droge zomers zijn, dan is het bewaren van grondwater, bewaken van de kwaliteit, de goedkoopste en simpelste oplossing om te vermijden dat mensen hun waterfactuur stelselmatig zien stijgen. Daar komt dadelijk nog een vraag over.

De uitdaging is dus groot, en ze is in Vlaanderen nog groter omdat we inderdaad drie keer zoveel van onze grond hebben volgebouwd dan in de meeste van onze buurlanden, maar dat bewijst ook dat het in Vlaanderen meer dan waar dan ook dringend tijd is om het roer om te gooien. Het regeerakkoord, met zijn Blue Deal, met zijn bebossingsplan, met al zijn ambities rond natuurherstel, voorzag dat ook.

Toch stel ik vast dat u het ene zegt, mijnheer Somers het andere zegt en mijnheer Brouns deze ochtend op de radio eigenlijk ook gewoon zegt dat de Vlaamse Regering gewoon wil verder doen zoals ze nu al jaren bezig is en dus verder in de problemen zal komen.

Minister, de vraag is simpel. Dat hele regeerakkoord, met zijn Blue Deal, met zijn bebossing, met zijn betonstop en bouwshift, is dat nog iets waard of is dat bij dezen definitief begraven? (Applaus bij Vooruit)

De heer Coenegrachts heeft het woord

Minister, de Natuurherstelwet, het is me wel een traject geweest tot op vandaag. Eerst stond het niet echt op onze politieke radar. Dan was u, en ik ook, ertegen. Dat was terecht, want zoals we allebei hebben gezegd, was dat het creëren van een nieuw stikstofprobleem in de toekomst.

Een paar weken geleden was u hier met de minister-president en zei u dat u blij was dat de premier op jullie lijn zit. Vorige week was het plots alleen de premier die op die lijn zat, want van kritiek op die Europese Natuurherstelwet, daar wist u natuurlijk niet zo heel veel meer van. Ecolo had eigenlijk gewoon gelijk.

De Vlaamse Regering bleek een paar dagen geleden, vrijdag, dan wel zeer collegiaal, kritisch te zijn voor die Europese wet, ook voor het nieuwe Zweedse voorstel. Dan ging u gisteren naar de Raad van Ministers in Luxemburg en zei u dat u er niet voor mag zijn van de Open Vld, wat trouwens waar is, collega’s, want we zijn daar niet voor.

Dus u hebt toen gezegd dat u hoopt dat die andere Europese landen er wel voor zijn, want dan komt het er toch, ook al mocht u er zelf niet voor zijn. Ik hoop dat u het mij een beetje vergeeft, maar ik ben in de war. Wie zit nu op wiens lijn, minister? Mijn simpele vraag is eigenlijk wat u gisteren aan die tafel met de Europese ministers effectief hebt verteld. (Applaus bij Open Vld)

Minister Demir heeft het woord.

Collega’s, ik verwijs naar het standpunt zoals die ook op de ministerraad van 21 april van dit jaar is afgesproken, met name het standpunt dat Vlaanderen voorstander is van de Natuurherstelwet, weliswaar met kanttekeningen en ook bijsturingen die nodig zijn op de ontwerptekst van Frans Timmermans om die tekst op maat van Vlaanderen te herschrijven.

Ik was ook diegene die daar een impactanalyse van heeft gemaakt, want Frans Timmermans is niet mijn vriend, hij is andermans vriend. Dat zijn degenen die de koolstofheffing hebben goedgekeurd. Dat is die man, maar dat is niet mijn vriend voor alle duidelijkheid.

Maar die man heeft een natuurherstelverordening gemaakt, waar ik een impactanalyse op heb gemaakt. Ik ben daar dan mee naar de regering gegaan en heb gezegd dat dit toepassingsgebied veel te ver is en dat het verslechteringsverbod precies overal geldt. Ik heb ook gevraagd of we zelf onze nationale herstelplannen mogen maken. Maar het standpunt was wel dat we voorstander zijn van een natuurherstelplan, mits verschillende bezorgdheden. Vervolgens heeft het Zweeds voorzitterschap van de raad … Dus je hebt de Commissie met zijn plannen, waarvan wij zeggen dat ze niet oké zijn, en dan heb je de raad met alle lidstaten en de Zweden die het voorzitterschap hebben, en die trachten om tegen Timmermans heel duidelijk te zeggen dat ze zijn voorstel niet lusten, en daar heb ik inderdaad enorm op gewogen.

We hebben de afgelopen twee maanden enorm onderhandeld en we hebben daar ook wel verschillende bijsturingen van verkregen. Artikel 1 van de natuurherstelwet verduidelijkt dat de doelstellingen EU-doelstellingen zijn, en dus niet voor de individuele lidstaten gelden. Artikel 4 paragraaf 1 verduidelijkt dat de hersteldoelstellingen worden bepaald in de natuurherstelplannen die wij zelf maken. Er kan op grond van artikel 11 met sociaaleconomische factoren van de lidstaten, dus de bevolkingsdichtheid en ook de oppervlakte van het land, rekening gehouden worden bij de opmaak van de natuurherstelplannen. Dat hebben wij daar vanuit Vlaanderen in gekregen.

Het volgende wat we daar in hebben gekregen – want nogmaals: we hebben de afgelopen maanden enorm gewogen op die teksten van de Zweden –, is dat het verslechteringsverbod slechts betrekking heeft op de gebieden die zijn aangeduid in de nationale herstelplannen. En dan is er ook nog artikel 4.7: geen algemeen verslechteringsverbod meer, maar wel degene die in de nationale herstelplannen zitten.

Tijdens de Raad voor het Leefmilieu gisteren was er een duidelijke meerderheid, en ik denk dat het goed is dat die raad zegt: “mijnheer Timmermans, u bent niet goed bezig en uw voorstellen gaan in de vuilnisbak”. Daar zijn we het toch over eens? Ja of nee? (Opmerkingen)

Ik denk van wel. Ik vond dat goed van die raad, met al die lidstaten die aan tafel zaten met alle besognes van hun eigen land. De ene zegt: “Dit kan niet voor ons, mijnheer Timmermans, maar dit en dat zien we wel zitten”. Dus ik vond dat inderdaad goed, want stel u voor dat er geen meerderheid was voor die Zweedse voorstellen. Wat had Timmermans dan gedaan?

Collega’s, ik vind het inderdaad goed dat er een heel duidelijk signaal vanuit alle Europese lidstaten is gekomen, als gekwalificeerde meerderheid. Ik zal ook meegeven dat er geen stemming geweest is, omdat er gewoon een overduidelijke meerderheid was vanuit de lidstaten, die eigenlijk tegen Timmermans hebben gezegd dat zijn huiswerk opnieuw moet worden gemaakt.

Ik vind het goed dat Vlaanderen enorm gewogen heeft, maar ik heb daar aan tafel heel duidelijk aangegeven dat we nog niet klaar zijn en nog een aantal besognes hebben, een aantal bezorgdheden die we ook in die Vlaamse Regering hebben afgesproken, en die we ook van onze Waalse collega's mee op tafel mochten brengen. Dus ik heb inderdaad al die bezorgdheden daar ook nog eens opnieuw gebracht, en de Europese commissaris heeft zich dan hoogst uitzonderlijk ook tot mij gericht, in het Nederlands. Want België en Oostenrijk hadden hierin eigenlijk dezelfde bijkomende bezorgdheden. Daarop heeft Timmermans gezegd dat hij verder met ons ging overleggen om in maximale flexibiliteit te voorzien, en dat zal nu de komende weken en maanden verder worden bekeken.

Er is nog geen natuurherstelwet en het traject is nog lang. Er is nog een triloog. Je hebt de Europese Commissie, de raad die heel duidelijk heeft gezegd dat die dat allemaal niet lust en dat het niet is aangepast enzovoort. Nu zal ook het parlement zich moeten uitspreken, en vervolgens komen die drie sporen samen bij het parlement, en afhankelijk van de datum … Wij vermoeden dat, als dat snel kan gaan, er dit jaar, begin volgend jaar een standpunt zal moeten worden ingenomen. Maar ik heb inderdaad op de raad gezegd dat wij willen blijven. Ik zat daar natuurlijk ook als delegatiehouder van verschillende regeringen, want zo werkt dat in dit land. We hebben daar gezegd dat we verder willen onderhandelen, samenwerken en een aantal zaken verder bespreken. En de bezorgdheden die we hadden, heb ik op tafel gebracht, en ik denk dat dat logisch is.

Want, collega’s, vergis u niet. Natuurherstel is dé manier om onze watervoorraden veilig te stellen, ook voor de landbouw. Natuurherstel is belangrijk om overstromingen te voorkomen, natuurherstel is belangrijk om de leefkwaliteit van alle Vlamingen te verbeteren. We gaan niet voor een gebrek aan natuurherstel. We doen dat ook niet. We hebben de Blue Deal, het klimaatadaptieplan, de bosuitbreiding en het herstel van heel wat valleigebieden.

Collega’s, nogmaals, we zullen de komende weken en maanden verder onderhandelen om inderdaad nog verdere verduidelijking te krijgen over die bezorgdheden. Want het werk is niet af, het werk is eigenlijk nog maar pas begonnen, omdat de raad nu een heel duidelijk standpunt heeft ingenomen.

Ik herhaal: we hebben niet op een knop of wat dan ook moeten drukken omdat het uiteraard al heel duidelijk was dat er een gekwalificeerde meerderheid was voor die amendementen van het Zweedse voorzitterschap.

De heer Pieters heeft het woord.

Minister, ik dank u voor uw antwoord. We hebben op Vlaams niveau natuurlijk al aardig wat decreten. Gisteren nog hebben we een hoorzitting gehouden over de Natuurherstelwet. Je merkte duidelijk dat er twee kampen waren: diegenen die heel fel naar de natuur neigen en diegenen die willen ondernemen in Vlaanderen, zoals de landbouw en meerdere andere ondernemingen.

Het zijn uiteraard grote uitdagingen, maar er kwam daar ook naar voren dat het eigenlijk mogelijk is met de wetten die we al hebben. U verwees zelf al naar de Green Deal en de Blue Deal. Je moet al die wetten, decreten en verordeningen met elkaar zien te verzoenen. Dat werd gisteren ook al aangegeven. Wat werd er verder nog aangegeven? Wat u net nog in een antwoord hebt vernoemd: het level playing field. In Vlaanderen staan we vaak veel verder dan andere landen, vaak ook wettelijk of decretaal gezien.

Ook kwam naar voren dat in de nieuwe verordening toch nog staat dat we ook werk moeten maken van ‘recovery’ en ‘restoration’. Maar hoever gaat dat dan? U gaf al aan dat u zelf een impactanalyse had gemaakt. Maar in welke mate bent u bereid om in de toekomst, als de Natuurherstelwet er toch doorkomt, voor Vlaanderen een economische en juridische impactstudie te maken, met alle bestaande decreten?

De heer Tobback heeft het woord.

Minister, ik kan er niet goed meer aan uit. U hebt net aan het einde van uw antwoord gezegd hoe belangrijk en essentieel natuurherstel wel was, maar toch vindt u de heer Timmermans een halve waanzinnige, als ik u bezig hoor. Het grote probleem is blijkbaar dat er een verslechteringsverbod in de Natuurherstelwet zou staan.

Nu, de natuurkwaliteit in Vlaanderen is zowat de slechtste van alle ons omliggende landen. De omgevingskwaliteit in Vlaanderen is zowat de slechtste van alle ons omliggende landen. De evolutie van de biodiversiteit in Vlaanderen is zowat de slechtste van alle ons omliggende landen. Als het gaat over het halen van de waterkwaliteit hebben we een achterstand op zowat iedere Europese richtlijn. En toch denkt u dat heel Vlaanderen zit te wachten op de kans om nog verder te kunnen verslechteren.

Collega’s, wie wil weten waarom er nog een probleem is met de vergunningverlening en het protest in Vlaanderen: dat is zo omdat burgers – mocht u het niet hebben gemerkt – het beu zijn om hun omgeving te zien verloederen, het beu zijn om de waarde van hun eigendom te zien vernietigd worden door allerlei initiatieven waarover zij geen controle hebben, het beu zijn om te betalen voor de negatieve impact, bijvoorbeeld van wateroverlast, van slecht doordachte projecten.

Collega’s, wie dat niet doorheeft en denkt dat heel Vlaanderen nog zit te wachten op een verslechtering van de omgevingskwaliteit en dat er daarvoor moet worden gevochten in plaats van de miljarden die er op Europees niveau zijn te gebruiken om dat bij te sturen, leeft in een bubbel en moet dringend eens bij de echte burgers gaan luisteren, om zo te weten waarom er tegenwoordig tegen ieder project een beroep wordt ingediend, namelijk omdat het op deze manier gewoon niet verder kan. (Applaus bij Vooruit)

De heer Coenegrachts heeft het woord.

Minister, dank voor uw antwoord. Natuurherstel is zonder twijfel ongelooflijk belangrijk. De enige vraag is of deze Natuurherstelwet daar het juiste instrument voor is. Gisteren hebben Nederland, Finland, Oostenrijk, Polen, Italië, België en Zweden, de voorzitter zelf, bezwaar gemaakt tegen het voorstel dat daar lag. Wat zou er gebeurd zijn indien het zou zijn afgekeurd, minister? Wat maakt het eigenlijk uit? Frans Timmermans is geen wetgever in Europa. De Europese Commissie is geen wetgever in Europa. Alleen het Parlement en de Raad zijn wetgever, de Raad en het Parlement beslissen over wetten. De commissie stelt voor en doet niets anders. Trouwens, Nederland heeft zich onthouden of heeft tegengestemd, wat het ook was, omdat de nieuwe tekst onvoldoende rekening houdt met dichtbevolkte regio’s zoals Nederland, en dus ook Vlaanderen.

Collega’s, het is een Europese club waar je geen schaamte hoeft te voelen om erbij te horen. Het is een Europese club waarmee je zaken kunt veranderen. Het is een Europese club waarmee je kunt samenwerken om dingen verder aan te passen.

Minister, zult u met die landen blijven samenwerken om die tekst verder aan te passen? Welke contacten zult u daarover in de toekomst hebben? Hebt u tot nu toe al persoonlijk gesproken met allemansvriend Timmermans, want dan kunnen we misschien beter begrijpen wat hij bedoelde met die rechtstreekse opmerkingen aan u op de Europese Raad? Ik zou graag weten wat die juist betekenden. (Applaus bij Open Vld)

Mevrouw Rombouts heeft het woord.

Collega’s, ja, natuur is belangrijk en neen, minister, het was geen stemming over de heer Timmermans.

Minister, u hebt zelf in vorige antwoorden tijdens het debat al aangegeven dat ook u het belangrijk vindt dat er impactstudies worden gemaakt, dat er duidelijkheid is over de impact en de specificiteit van Vlaanderen, zodat daar rekening mee kan worden gehouden, en dat met andere woorden, als we willen vermijden dat mensen een afkeer krijgen van natuur, ook rechtszekerheid voor andere activiteiten superbelangrijk is. Daarom wil Vlaanderen heel duidelijk opmerkingen bij en bijsturingen van die herstelwet.

Ik moet toegeven dat ik ook een beetje verward was toen we zeiden dat het werk nog niet af is. Ik merk wel op dat het een positieve stemming is. Minister, het lijkt erop dat u met een half plan doorloopt. Ik vind dat raar. Minister, wij hebben gisteren tijdens de hoorzitting nogmaals vernomen van meester Verhelst dat er juridisch toch heel wat risico’s zijn en heel wat impact. De voorspelbaarheid is niet sluitend en de doorwerking van de nationale herstelplannen op vergunningen blijft nog een risico.

Minister, hoe gaat u nog garanderen dat deze risico’s alsnog effectief worden weggenomen? (Applaus bij cd&v)

Mevrouw Schauvliege heeft het woord.

Collega Coenegrachts, de kern is dat u tegen iedere vorm van natuurherstel bent.

Mevrouw Demir, u zegt dat gisteren is beslist dat de tekst in de vuilnisbak wordt gegooid. Maar er is helemaal niets in de vuilnisbak gegooid. Er is beslist om verder te gaan met die tekst. Die tekst is verhelderd en men gaat nu verder. Dat is wat er is gebeurd. Minister, het wordt dus tijd dat u eindelijk stopt met tegelijk warm en koud te blazen. Dat u nu eindelijk, in plaats van te zeggen dat u voor natuurherstel bent, er echt voluit voor gaat als minister van Natuur. (Applaus bij Groen)

De heer Vandaele heeft het woord.

Minister, ook mijn fractie stond op het standpunt dat de Europese Natuurherstelwet, zoals hij er lag, de wagen dreigde te overladen. Maar we zijn tevreden dat er nu toch betekenisvolle aanpassingen zijn gebeurd. Dat mede op uw aandringen, minister, met de fluwelen handschoenen die u als geboren diplomate pleegt te hanteren. (Opmerkingen)

Dat de doelstellingen niet noodzakelijk door alle lidstaten op dezelfde manier worden gehaald, dat rekening wordt gehouden met socio-economische aspecten zoals de bevolkingsdichtheid: dat zijn toch allemaal belangrijke zaken en volgens ons allemaal stappen in de goede richting.

Er is inderdaad, het is al gezegd, nog een hele procedure te doorlopen. Maar wij hebben toch het gevoel dat dit dossier uiteindelijk op een goede manier kan landen. Inderdaad mits de nodige verfijningen en de al aangebrachte aanpassingen. We rekenen daarvoor natuurlijk, minister, op de diplomatieke kwaliteiten waarover ik het daarnet had. (Applaus van Koen Daniëls)

Minister Demir heeft het woord.

Dank u wel, collega’s.

Ik wil toch nog eens beklemtonen – ik hoop dat niemand tegen natuurherstel is, maar dat heb ik hier niet gehoord – wat het standpunt is van de Vlaamse Regering: wij zijn voor de Natuurherstelwet, maar die moet worden aangepast. De impactanalyse was duidelijk. We hebben ook die kaart gezien. Als we het initiële voorstel van de heer Timmermans zouden volgen, was er nog heel weinig mogelijk in Vlaanderen en dat willen we niet. Dat was een gezamenlijk standpunt van de regering.

Wij willen een Natuurherstelwet die werkt op het terrein, waarmee we de weinige natuur die we nog hebben – u weet het, slechts 6 procent is effectief natuur, maar op papier is dat 25 procent – kunnen behouden, beschermen en herstellen. Wie dat veel te veel vindt, mag de hand opsteken, maar dat verwacht ik niet. 6 procent is echt niet veel. Dat zijn de Natura 2000-gebieden, dat zijn de SBZ's. Het wordt tijd dat we daar werk van maken.

Dat was de reden waarom we met de Vlaamse Regering hebben beslist om verder te onderhandelen, collega Coenegrachts; we gaan verder praten. We gaan verduidelijkingen vragen van de Raad over het Zweedse voorstel. We hebben daarop gewogen, dat mag ook gezegd worden. Of u dat nu fijn vindt of niet, Vlaanderen heeft effectief gewogen op de teksten van het Zweedse voorzitterschap, en die gaan in de goede richting. Gisteren heb ik een aantal bezorgdheden duidelijk gemaakt en verduidelijkingen gevraagd. We gaan zien of de Nederlander Timmermans woord gaat houden betreffende wat hij tegen ons en Oostenrijk gezegd heeft. Maximale flexibiliteit, wat betekent dat? Ik wil dat op papier zien. Dat zijn de zaken waarover we de komende weken en maanden verder zullen onderhandelen. Men kan heel veel kritiek hebben op de Europese besluitvorming, maar ze is wat ze is.

Ik was geen voorstander van de koolstofheffing, mijnheer Vande Reyde, u ook niet, maar uw partij heeft dat federaal wel goedgekeurd. U doet nu alsof u daar niets mee te maken hebt, op sociale media laat u weten dat u ertegen bent enzovoort, maar ik heb vanuit Vlaanderen aan Europa gevraagd om ons standpunt te kunnen verdedigen. Kunnen we niet zeggen dat die koolstofheffing geen goed idee is? Maar goed, ze is er toch gekomen omdat de federale overheid daar een ander standpunt over heeft ingenomen. De Europese besluitvorming volgt haar eigen traject.

Ik vind ook wel dat we niet de indruk mogen wekken dat er een finale tekst is goedgekeurd. Ofwel kennen we het niet, ofwel kennen we het wel, maar er is gisteren geen definitieve tekst over de Natuurherstelwet goedgekeurd. Er zijn vanuit de Raad Zweedse bijsturingen gevraagd op het initiële voorstel van de Commissie. Het parlement zal daar zijn werk doen en dan zal er binnen dit en enkele maanden – ik weet niet hoe snel ze gaan werken – een finale tekst komen. Zoals ik dat altijd doe, zal ik van de finale tekst een impactanalyse maken en dan lijkt het mij logisch dat we weten waarover we gaan stemmen, of we dat gaan goedkeuren of ons onthouden of wat dan ook.

Nogmaals, ik blijf erbij, wat we in Vlaanderen doen, is al natuurherstel. Er is nog nooit zoveel budget vrijgemaakt voor de Blue Deal, natte natuur, valleigebieden, hermeanderen, alles wat met bos en natuur te maken heeft. Dat zullen we ook, denk ik – dat is mijn persoonlijke overtuiging – de komende jaren moeten verderzetten. Inderdaad, vergunningen moeten we kunnen verlenen. Soms zijn er projecten die misschien gewoon niet kunnen om andere redenen dan de natuur. Het is niet altijd de schuld van de natuur. Dat mag ik eens zeggen, want de natuur is een gemakkelijke zondebok, die kan niet praten. Ik vind dat we het evenwicht in het debat moeten bewaren. Op basis van de argumenten en de impactanalyses van alle Europese beslissingen waar ik als minister deze legislatuur mee ben gestart, beslissen we, niet aan de hand van of er één of drie bomen staan. We moeten op een andere manier aan beslissingen doen. (Applaus)

De heer Pieters heeft het woord.

Dank u wel, minister.

U moet eraan denken dat u Vlaams minister bent. De landbouw en industrie lijken wel een pakezel, maar u kunt hen niet met verplichtingen belasten tot die pakezel niet meer vooruitgaat. Er moet wel nog iets gebeuren. Als Vlaams Belang zijn we fors tegen deze Natuurherstelwet, en waarschuwen we voor het nog groter gevaar dat hij kan vormen voor ontwikkelingsmogelijkheden voor onze landbouw en ondernemingen.

De heer Tobback heeft het woord.

Als ik mijn voorganger hoor, heb ik de indruk dat Vlaanderen blijkbaar alleen landbouw en industrie is. Minister, ik heb u een paar weken geleden naar aanleiding van de Nationale Parken nog horen verwijzen naar een grote studie waaruit blijkt dat miljoenen Vlamingen in de eerste plaats geïnteresseerd zijn in meer omgevingskwaliteit, meer recreatieruimte en een gezondere en aangename leefomgeving, omdat ze weten dat dat voor iedereen beter is. Ook dat zijn Vlamingen, collega's.

Eerlijk gezegd: ik heb gisteren de hoorzitting bijgewoond, en wat die Natuurherstelwet doet, is eigenlijk wat we al jaren beloven aan onze burgers, niet alleen in dit regeerakkoord. Habitatrichtlijnen, milieukwaliteit, waterkwaliteit, Mestactieplan, noem maar op: het enige wat die herstelwet zou toevoegen, is de verplichting opleggen om die beloftes nu ook eens waar te maken. Collega's, ik denk dat jullie wat dat betreft echt eens jullie kaarten op tafel moeten leggen. Als u het in uw eigen regeerakkoord belooft, zou het u sieren het in de praktijk ook te willen doen. En als u echt af wilt van de eeuwige guerrilla – want dat is wat dit Vlaams bestuur al jaren doet – tegen burgers, met juridische procedures, zult u hen moeten meekrijgen. Jullie zullen dan niet alleen de industrie en de landbouw, maar ook de miljoenen andere Vlamingen moeten geven wat u hun belooft. Er is geen enkele rechtszekerheid, er is geen enkel juridisch instrument, dat u toelaat om in een democratie al die dingen door de strot van de burgers te blijven rammen, omdat het sommigen goed uitkomt. (Applaus bij Vooruit en van Jeremie Vaneeckhout)

De heer Coenegrachts heeft het woord.

Minister, er is de laatste week, de laatste weken, de indruk ontstaan dat er een lijn is van de regering die kritisch is voor de Natuurherstelwet, en positief voor natuurherstel, en dat er een lijn van u persoonlijk is, als bevoegd minister, die durft te wijzigen. Op zich is dat natuurlijk niet erg, maar u spreekt in naam van een regering, van een collegiaal orgaan. Gisteren heb ik uit artikels in de pers begrepen dat mensen van uw kabinet zeggen dat als u voor de camera spreekt, u in persoonlijke naam spreekt, en als u aan tafel zit, in officiële naam spreekt. Daarom wil ik, gewoon ter informatie, omdat het nuttig kan zijn, wijzigen op de deontologische code van de Vlaams ministers. Dat is een omzendbrief uit 2005. Die zegt: “Het is dan ook onaanvaardbaar dat een lid van de regering openlijk voorbehoud maakt betreffende een collegiaal genomen beslissing, zelfs wanneer het gaat om een aangelegenheid waarover hij of zij bevoegd is.” (Opmerkingen van Bruno Tobback)

Dus vraag ik u, minister, daar in de toekomst geen enkele onduidelijkheid meer over te laten bestaan. U verdedigt in alle fora de collegiale beslissing van de Vlaamse Regering. Dank u wel. (Applaus bij Open Vld. Opmerkingen van minister Demir)

De actuele vragen zijn afgehandeld.