Het voelt een beetje als thuiskomen voor Pascal, zo’n tripje naar de boerenbuiten. Als klankman voor o.a. Tom Waes komt hij natuurlijk overal in België (en daarbuiten), maar als kind bracht hij zijn zomers door op boerderijen, om er net zoals andere jonkies op het platteland bij te klussen. Bij Fruit Vanhellemont moet hij dit keer geen koeien melken of hooi binnenhalen. Gewoon appelen en peren plukken. Al was dat niet zo ‘gewoon’ als hij dacht
“Ik arriveerde op het erf om acht uur ’s ochtends en had nog maar net vader André en zoon Mario ontmoet, of ik mocht al mee appelen gaan plukken”, vertelt Pascal. “En simpel was dat niet. Je moet de appel op een bepaalde manier van de boom ‘losdraaien’, maar soms knapte ik het steeltje eraf. En zo’n appel kan niet meer verkocht worden. Een appel die ik te hardhandig in de mand gooide? Te geblutst om te verkopen. Het taakje vereiste verrassend veel finesse.”
’s Namiddags moest Pascal dan weer snel zijn tijdens het peren sorteren. “Ik moest vliegensvlug alle exemplaren met afwijkingen eruit halen. Stress dat ik had! André en Mario kunnen hun koper alleen maar perfecte peren bezorgen, dus ik wilde geen fout maken waar zij op afgerekend zouden worden. Je moet de hele tijd zó gefocust blijven, ongelofelijk.”
Na het harde werk beloonde Pascal zichzelf in het winkeltje van Fruit Vanhellemont. Daar verkopen André en Mario streekproducten van eigen kweek als extra bron van inkomsten naast de onvoorspelbare fruitoogst. “Mijn buit? Artisanale perenadvocaat. Zo lekker bij een crèmeke. Ik heb altijd al een zwak gehad voor streekproducten. Als ik langs de weg zie dat een boer groenten of fruit verkoopt, spring ik binnen. Dan neem ik tien bloemkolen mee en vries ik die thuis in. Je proef het verschil écht. Het is makkelijk om snel iets bekends mee te grissen uit de supermarkt, maar dat tipt nooit aan een vers, lokaal product.”
En nu Pascal weet hoeveel werk de boeren erin steken, is zijn liefde voor lokaal lekkers nog groter geworden. “Ik kan gerust vrijaf nemen, maar André en Mario kunnen nooit een dag níét aan hun appels denken. En ze zijn van zo veel factoren afhankelijk: het weer, de overheid, de buitenlandse concurrentie. Ook al zetten ze zich elke dag honderd procent in voor hun fruit, soms kunnen ze alleen maar hopen dat die factoren meewerken. En toch werken ze keihard. Dat is pure toewijding. Pure liefde voor het product. Pure passie. Zelf bij André zag ik na al die jaren nog een fonkeling in zijn ogen. Dan denk je weleens na als je thuis in een simpele appel bijt.”
Heb jij ook niks dan lof voor onze hardwerkende Vlaamse boeren en de prachtige streekproducten die ze afleveren? Toon hoe #boerentrots je bent en onderteken het manifest op www.boerentrots.be.
